fic yuri stepmother nytae

-One-

     ‘แม่เลี้ยง’ คนไหนๆก็เป็นเหมือนกันหมด ใจร้าย ตบตี ด่าทอ และสุดท้ายเสแสร้งเป็นคนดีต่อหน้าพ่อของฉัน

     ทิฟฟานี่ ฮวัง แม่เลี้ยงคนใหม่ของฉัน เธออายุ 24 แก่กว่าฉัน 2 ปี ก็ไม่รู้ว่าเธอมาเป็นภรรยาของพ่อฉันได้ยังไง แต่ก็คงพอจะเดาๆได้ว่านิสัยคงไม่ต่างจากพวกที่ผ่านมาสักเท่าไหร่หรอกมั้ง อยากได้เงินของพ่อฉันจนตัวสั่น

“แทยอน 2 อาทิตย์นี้พ่อจะไม่อยู่ไปทำธุระที่ LA อยู่บ้านทำตัวดีๆนะเข้าใจมั้ย ฝากดูแล แทยอนด้วยนะ ทิฟฟานี่” ‘หึ! บอกฉันทั้งๆที่รู้ว่าให้ตายฉันก็ไม่อยู่ติดบ้านเนี่ยนะ’ คิม จองอู พ่อของฉันอายุ 40แต่ไม่รู้จักพอความรักที่พ่อมีต่อแม่มันหายไปตั้งแต่แม่ตายและผู้หญิงพวกนั้นเข้ามาคนแล้วคนเล่า

“ค่ะท่าน เดินทางดีๆนะคะ” ‘ประจบกันเข้าไป’

“จะไปไหนหรอคะ คุณแทยอน?” ทิฟฟานี่เอ่ยถามฉันหลังจากที่พ่อออกไป

‘จะเปลี่ยนบทบาทล่ะสิ’

“ไปหาเพื่อน”

“แล้วจะกลับกี่โมงคะ ฉันจะได้ให้คนทำอาหารไว้รอ?”

“ไม่รู้ คุณอย่ามายุ่งกับฉันเลย เอาเวลาไปประจบพ่อฉันเถอะ” ฉันพูดจบก็เดินออกจากบ้านไปปล่อยให้ยัยนั่นยืนนิ่งอยู่ในบ้านคนเดียว ‘หึ สมน้ำหน้า’

.

.

.

22.00 น.

     ฉันนั่งรอ แทยอนกลับมาบ้านที่โซฟา นี่ก็สี่ทุ่มแล้วทำไมไม่กลับมาสักที ผู้หญิงตัวเล็กๆไปเที่ยวดึกดื่นไม่รู้หรือไงนะว่ามันอันตราย

แทยอนกลับมาที่บ้านเธอไม่สนใจฉันเลยทั้งๆที่ฉันนั่งรอเธออยู่ตั้งนาน เธอคงจะคิดว่าฉันเหมือนแม่เลี้ยงพวกนั้นสินะ แทยอน

“ไปไหนมาหรอคะคุณแทยอน?” ฉันเอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้าไปหา

“ไปเที่ยวกับเพื่อน” เธอตอบฉันเสียงเรียบ

“ไปเที่ยวที่ไหนมาคะ กลับดึกดื่นแบบนี้มันอันตรายรู้มั้ยคะคุณเป็นผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวอย่าอวดเก่งนักเลยดีกว่าค่ะ”

“เธอไม่ใช่แม่ฉัน อย่ามาสอน ทิฟฟานี่ ฮวัง”

“คุณแทยอน!!”ฉันจับแขนเธอแน่นพร้อมกับบีบมันจนสังเกตได้ว่าแทยอนเบ้หน้าเธอคงจะเจ็บแต่ก็ยังเงยหน้ามาสบตากับฉันอยู่

“หึ อย่างเธอก็คงจะเหมือนกันผู้หญิงที่ผ่านๆมาของพ่ออย่ามาสอนฉันหน่อยเลย” ฉันบีบแขนของเธอแรงขึ้นจนเธอร้องออกมาแต่ตอนนี้ความโกรธในใจฉันมันก็มากเหมือนกัน

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะคะคุณแทยอน”

“ทำมะ เธอจะตบหน้าฉันเหมือนที่ ยัยพวกแม่เลี้ยงคนอื่นๆทำงั้นหรอ? เอาสิตบเลย!ตบเลยสิ!!”

 ฉันนิ่งไปพักหนึ่งกับคำพูดของแทยอนยอมรับว่ามันแทงใจดำแต่...ฉันจะตบเธอทำไมในเมื่อฉันไม่ได้เป็นพวกที่ชอบกำลังตบตีคนไร้ทางสู้และน่าสงสารอย่างเธอ คิม แทยอน

“ทำไมไม่ตบล่ะ? ตบฉันสิเอาให้สาแก่ใจเธอไปเลยเอาสิ!!”

“หึ ฉันจะตบคุณทำไมคะในเมื่อมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ ฉันต้องการอย่างอื่นต่างหากล่ะ”

ตุ๊บ! ฉันผลักเธอไปที่โซฟาและตามไปคร่อมเอาไว้สองแขนของเธอถูกฉันรวบไว้เหนือหัวอยากรู้นักว่าถ้าโดนแม่เลี้ยงที่เป็นผู้หญิงปล้ำจะทำยังไง

“นี่เธอจะทำอะไร? ปล่อยฉันนะ!!”

“คุณอยากให้ฉันทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการไม่ใช่หรอคะฉันก็กำลังทำอยู่นี่ไงคะคุณแทยอน” พูดจบฉันก็เริ่มซุกไซร้สูดดมความหอมจากซอกคอขาวของเธอ แทยอนดิ้นแรงมากจนฉันต้องทิ้งน้ำหนักตัวทาบทับตัวของเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้นได้อีก คอขาวของเธอถูกฉันสร้างรอยไว้รอบๆเธอทั้งดิ้นทั้งร้องแต่จะมีใครช่วยเธอได้ล่ะในเมื่อไม่มีใครอยู่ในบ้านหลังนี้คนงานก็อยู่ที่เรือนคนงานหลังบ้านกันหมดไม่มีใคร

“ปล่อยฉ๊าน!! ฮือๆๆ ปล่อย ฮึก!” ฉันได้ยินเสียงของเธอร้องไห้จึงหยุดและลุกขึ้น

“หึ นึกว่าจะแน่ที่แท้ก็ปากเก่งไปอย่างนั้น จำไว้นะคะคุณแทยอนคนอื่นอาจจะทำร้ายคุณด้วยการตบตี แต่กับฉันมันไม่ใช่ทีหลังอย่าอวดเก่งกับฉันเพราะจะโดนมากกว่านี้”ฉันพูดและเดินขึ้นบ้านไปปล่อยให้แทยอนนอนตัวสั่นอยู่บนโซฟาและประโยคที่ฉันได้ยินตามหลังมาคือ

 “ยัยโรคจิต!!”




แหม่มาตอนแรกแทยอนก็เกือบจะโดนปล้ำซะแล้ว ยังไงก็ฝากฟิคเรื่องใหม่ของ Pich ด้วยนะคะ^_^